Historia modelu zaczyna się w roku 1990.

Kierownictwo koncernu Fiat, zleca swojemu Centrum Stylistycznemu ¹⁾, zaprojektowanie roadstera na bazie projektu Tipo B, który w swojej oryginalnej wersji został uruchomiony w produkcji jako Punto.
Andreas Zapatinas pracuje nad projektem łączącym wieloletnią tradycję, klasyczne kształty z wymaganiami nowoczesnego świata.

szkice Andreasa Zapatinasa

Na przełomie 1990 i 1991 roku następuje prezentacja wynikowego szkicu (już w wersji kolorowej) nowego roadstera Fiata.

Zgodnie z pierwotnymi założeniami, utrzymanie linii roadstera wymagało cofnięcia kabiny o 10 cm w stosunku do oryginalnego rozwiązania Tipo B, które było tu bazą. Projektując nowe auto o nazwie roboczej Tipo B Spider 176, zmniejszono również rozstaw osi.

Zespół projektowy Fiat Centro Stile (Andreas Zapatinas) prezentuje zarys sylwetki auta o roboczej nazwie Marinara oraz alternatywę o nazwie Atomica.

szkic o nazwie Marinara

szkic o nazwie Atomica

Jak widać, propozycje są kontynuacją założeń przyjętych na przełomie roku, przez głównego konstruktora.

Miesiąc później zostaje zaprezentowany drugi, konkurencyjny zarys sylwetki auta. Tym razem o nazwie Diavola i pochodzi z desek kreślarskich zespołu Chrisa Bangle. Ten człowiek odpowiedzialny jest za konstrukcję Fiata Coupé.

szkic o nazwie Diavola

Na szkicu ewidentnie widać, że jest to zmniejszona wersja Fiata Coupé, którą pozbawiono dachu. Widać charakterystyczne linie cięcia nadwozia oraz specyficzne lampy.

W tym samym czasie powstała jeszcze jedna propozycja, która nie została jednak uznana za godną uwagi. Był to projekt przedstawiony przez Marco Taffetaniego o nazwie Bismark

szkic o nazwie Bismark

Prace postępują dość szybko i już w maju pojawiają się trzy prototypy jako naturalnej wielkości modele gipsowe. Propozycja o nazwie Bismark odpadła na etapie szkicy.

gipsowy model wersji Diavola

gipsowy model wersji Atomica

gipsowy model wersji Marinara

Zakończono przygotowywanie pełnowymiarowych modeli (w skali 1:1) z metalowymi karoseriami dla obu prototypów.

Równolegle prowadzono prace nad wnętrzem nowego auta. Jednym z głównych założeń przyjętych od samego początku był pomysł przedłużenia metalowej części maski, która miała znaleźć się na desce rozdzielczej.

Nadchodzi końcowa faza projektowania kształtu nadwozia.

poprawki kształtu nadwozia wprowadzone przez Zapatinasa

Owalne kształty lamp tylnych zostały teraz nieco zaostrzone i zbliżone zarysem do prostokąta.
Zakończony project nadwozia został przemianowany z prototypowego Tipo B Spider 176 na Spider 183.

W tym okresie nastąpiły zmiany organizacyjne w Fiat Centro Stile, polegające na reorganizacji struktury oraz wymianie pracowników.

Prototyp jest praktycznie gotowy. Fiat rozpoczyna poszukiwania fabryki, która mogłaby prowadzić produkcję seryjną Fiata Barchetta.

Przedni zderzak ma już ostateczną linię. Światła przeciwmgielne nie zostały jeszcze ostatecznie zamodelowane. Podobnie kierunkowskazy, które ostatecznie przeniesiono na dół.

Na tym etapie wymodelowano już podwójne światła tylne. W początkowej wersji (widoczne na zdjęciu) lampy miały klosze dzielone w poziomie na światła postojowe, stop i kierunkowskazy. Okazało się jednak, że takie rozwiazanie może sprawiać kłopoty technologiczne. Ostatecznie więc auto dostało lampy jakie znamy z produkcji seryjnej.

Model wnętrza wykonany z drewna i żywic epoksydowych. Widać utrzymanie założenia połączenia metalowej części karoserii z elementami wnętrza, jednak maska nie wchodzi już tak głęboko, jak w poprzednich propozycjach.

W wyborze fabryki brano pod uwagę trzech producentów nadwozi samochodowych: Itca, Stola oraz Maggiora. Ostatecznie zdecydowano, że Fiat Barchetta produkowany będzie pod Turynem w montowni Maggiora.

Fiat przygotowuje ostateczne modele. Miedzy innymi przedprodukcyjny model deski rozdzielczej, w której uwagę zwracają wskaźniki, znacznie większe niż w autach produkowanych seryjnie.

Projekt samych wskaźników wykonano w wersji dziennej i nocnej.

Początkowo planowano instalację trzech wskaźników w sekcji prawej: temperatury silnika, temperatury oleju i poziomu paliwa. Zmniejszenie średnicy wskaźników w wersji ostatecznej, wymusiło rezygnację z prezentacji temperatury oleju. Ostatecznie w sekcji prawej zostały dwa wskaźniki.

W roku 1993 Andreas Zapatinas zostaje mianowany Dyrektorem Centrum Stylistycznego Alfa Romeo ²⁾ i ostatecznie zostawia projekt Fiata Barchetta.
Trwają testy drogowe auta i przygotowania do produkcji seryjnej.

zdjęcie jednej z wersji podczas testów drogowych

W roku 1995 Fiat zaprezentował model Barchetta na targach w Genewie i oficjalnie rozpoczął seryjną produkcję.

Zespół Centrum Stylistycznego Fiata ³⁾, który zaprojektował Barchettę

Dane użyte w tej stronie pochodzą głównie z opracowań własnych Barchetta Club Polska.
Elementy graficzne to modyfikacje grafik dostępnych na Forum Lancia Net